De zak met eten staat bij het nog altijd smeulende vuur. Geen beren. Het is vijf uur ‘s ochtends, klaarwakker en nog een paar uur tot het licht wordt. Zeven uur schemert het, ontbijten, inpakken en verder op de Barlow road.
Barlow road, dag 2
Kouder dan gisteren, trui, jas, muts en handschoenen-weer. Heuvel op en af, ijskoude voeten zijn na een halfuur op temperatuur. Tijdens het lopen is het behaaglijk, in de pauzes net te koud om lang te rusten. Hagelbuien in de loop van de dag, morgen gaat het sneeuwen. Mooi voor de foto’s.
Een groep jagers passeert me in de ochtend, het eerste wat ze vragen is of ik ook elanden heb gezien. Heb ik niet, wel herten maar het jachtseizoen daarvoor is verstreken. In de middag kom ik langs een jagerskamp, twee mannen zitten gemoedelijk bij het vuur. Nee, elanden hebben ze niet geschoten noch gezien. Ze hebben nog een paar dagen. Of ik ook beren heb gezien. Nee, behalve dan de twee opgezette in Wamic. Ze komen in dit gebied wel voor volgens de jagers maar bergleeuwen zijn een groter probleem. De bergleeuw populatie is groot, hun natuurlijke prooi, herten, is er bijna niet meer. De anders zo schuwe bergleeuw is nu, door honger gedreven, wat nieuwsgieriger.
Alleen in de natuur
De Barlow road kruist de 43, direct na het kruispunt staat een bord dat de weg over zes mijl is gesloten, vanwege een kapotte brug. Maar eens kijken hoe die brug er dan bij ligt en of een oversteek mogelijk is door de rivier. Anders een omweg zoeken.
White river
Door de regenval van afgelopen weken is het hout kletsnat. Ik sta al vroeg, rond drie uur, aan een rivier. Het kampvuur wil maar niet lekker op gang komen, net genoeg om op te koken daarna dooft het. Morgen een plaats zoeken waar beter hout te vinden is.
De rivier bij het kamp
Vijf uur, het wordt donker, het vuur is uit, het eten gedaan, de zak hangt in een boom en ik lig in de slaapzak.